lonliness
gebroken gebogen door meisjeslegende
wanhopig de handen op het hoofd
het licht door het raam beschijnt je ellende
de donkerte heeft je wilskracht verdoofd
hoe kon ik zo stom zijn, zo dwaas zo naief
dat ik een junkyhistory een fantasie geloofde
maar toch zie ik je graag mijn lieve lief
ook al was jij het die mij beroofde
ik zag je vandaag op je hoekje staan
rillend van kou
veel had je niet aan
nors toen ik je helpen wou
wachten op een klant
kan je niet schelen welke stand
als hij je maar betaalt
je spuit heb je nodig
de rest overbodig
gevangen verslaafd
doodsangst gelaafd
het vreet mij van binnen
je daar zo te zien
ik kan je niet winnen
herbeginnen misschien
Reacties op ‘lonliness’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!