vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Samengevouwen
Schaduw inkt zijn woorden
op het vensterkozijn
de zon vouwt samen
door het gordijn stoft
de lucht in een stille dans
onze namen
verwisselen van lippen
de vrouw en de moeder
de maan en de vloed
op de akker gaan
het bloed vertrouwen
het onderploegen
en het zweven
nergens zijn en toch
op een moment uit het niets
het leven geven.
Reacties op ‘Samengevouwen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!