Onrust

Een bron van onrust
In het diepst van mijn gedachten
Het is er onbewust
En bezorgt me slapeloze nachten

Onrust over mijn bestaan
Ben ik wel goed genoeg?
Steeds weer kan ik het niet aan
Maar om te gaan, is het nog te vroeg

Dus moet ik verder in deze waas
In dit onvolmaakte leven
Elke keer zit ik er weer naast
Om voor mijn dromen te streven

Het laat me baden in ongeluk
Een duister diep zittend gevoel
Ik wil het helen maar het gaat steeds stuk
Het is te verwarrend wat ik voel

Een bron van onrust
Moet verdwijnen wil ik verdergaan
Enkel dan krijg ik de kracht en de rust
Om voor mezelf te gaan staan