Het kind in mij

Ze schrijven met ogen
blikken bliksems
in zonder donder
kijken mij neer
voorbij de huichel
geen medelijden meer

dichter
is het kind in mij
dat verwondert
de bloem verwoordt

de aarde omkeert
naar het vuur tracht
en de vlam bewaart
in het midden
klopt mijn hart
nog

geen spijt
geen zonde
vrij gekluisterd
ben ik in de tijd
bezweken
aan de wonde
ijdelheid

wie me raakt
zal ik kastijden
met rijm en vers
op maat gesneden
zo zacht is het brood
zo sterk
werd het kind in mij.