De Polka
naar het gedicht 'Polonaise' van Paul van Ostaijen
Ik zag Kans en Nietje komen
Door het grote bos
Vier klompjes op de steentjes
Twee handjes in elkander
Eén broekje en één rokje
En dure loten tien
Ik zag de tweeling komen
Op een pad van grint
Kans met zijn lotjes
Nietje met haar beursje
en kijk.
Kijk ze nou toch lopen
en zie wat ze verkopen
Kansje zal
Kansje, kansje keren
Kansje, kansje, kansje …..Gok
Nietje niet
Vergeet vergeet-mij-nietje
De maan schijnt door de bomen
De sterren er omheen
Broekje leeg, beursje vol
Mama blaast de fluit de fluit de fluit
En papa slaat de trommel
De ton die zal verkeren
En trekken alle tien?
Zo?
Nee, zo
Zo speelt Cecilia niet.
Guido van Geel
Ingezonden door
Geplaatst op
10-09-2014
Over dit gedicht
'Neen, meneer, ik dank U zeer', zei Ietjefietje en vond er geen bal aan.
Geef uw waardering
Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Dadaisme Guidovangeel TypografieReacties op ‘De Polka ’
-
Mooi, ik lees er de stijl van Ostajen in.
Rudi Lejaeghere - 11-09-2014 om 11:38
-
verassend en fris !
fets - 11-09-2014 om 18:07