vorige gedicht
vorige gedicht
De Glinsters Blijven
De Glinsters Blijven
Je kent me, maar herkent me niet
Je luistert, maar je voelt het niet
Zijn we je dan nu al verloren?
Ik kijk je aan in je ogen, zie ik dat nou goed?
Die glinstering van eerst, was die dan niet zoek?
Die glinsters in je ogen blijven
Die zitten daar altijd
De glinsters zullen nooit meer weggaan
Want dan ben je echt kwijt
Die glinsters zeggen het
Je bent nog steeds de oude
Ook al zou je geen woord meer zeggen
Die glinsters zullen worden onthouden
De glinsters zullen dwarrelen, net als je geest
De glinsters zijn de restjes
Van wie je ooit bent geweest
Reacties op ‘De Glinsters Blijven’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!