Regen

Telkens als de lucht grauw is,
En de hemel onverstoorbaar huilt,
Spoelt de innerlijke pijn,
Ineens van mij af.

Mijn vingers reiken naar de blauwe hemel,
Totdat het grauw is,
Met kreten van de lucht,
Tot het verdriet verdwenen is.

De hemel schreeuwt,
De hemel huilt,
Het vuur valt naar beneden,
En mijn angst neemt af.

Het is donker en vol tranen,
Tranen van de hemel,
Ik wil ze weer laten komen,
Dan spoelt de woede van mij af.

© Copyright Eva Vos