Javaans mysterie

Javaans mysterie

Ze staat te wachten voor een vol cafe. Twee handen in haar zak. Ze lijkt een wonderkind, twijfel is haar vreemd.

Een knipoog naar mij, omdat ik drink voordat ik proost. Soms een lachje meestal serieus. Doorgaans arrogant, bij wijlen nederig. Ik acteer slechts de quasi-zelfverzekerde.

Ik probeer haar gedachten te doorgronden, sporadisch lukt dat. Ach had ik maar geweten wat ze dacht.

Het cafe verlatend in een nog drukke stad, even lopend samen, ontmoeten wij een kat. Het lijkt haar evenknie. Net als zij een mysterie.

© Copyright martinus

Ingezonden door

martinus

Geplaatst op

28-10-2014

Over dit gedicht

Een gedichtje over een date

Tags

Dating Liefde