Rotonde
wanneer mijn kruispunt een rotonde wordt
zoekend naar dat ene bord
blijf ik steeds weer rondjes rijden
innerlijk alsmaar strijden
iedere afslag raas ik voorbij
want die is het niet voor mij
mijn doel lijkt zomaar verdwenen
al raken de wielen de stenen
voel ik die kou tot op mijn bot
houd ik mijn hart buiten schot
beschermend met mijn muur
mijn handen verkrampt op het stuur
rondjes rijdend in gedachten opgaand
houdt iemand me staand
stil staan we midden op de rotonde
totdat ik de juiste afslag heb gevonden
Die IK
zit nog met een snik
opgesloten achter mijn deur
maar mijn muur heeft een scheur
Marill
30-01-2015
© Copyright Marill
Ingezonden door
Marill
Geplaatst op
30-01-2015
Over dit gedicht
voor allen die de weg denken kwijt te zijn, er komt een moment dat iemand je staande houdt en je wijst naar jezelf