Tot kleine stukjes
Dat ik je mijn hart gaf
was geen wonder.
Maar wat je ermee deed
was vrij bijzonder.
Je betastte mijn hart.
Ik werd verliefd.
Ik werd bedeesd.
Je opende mijn ziel
en kuste mijn geest.
Je had mijn hart vast.
Jaren lang.
Het was in je bezit.
Ik was wel bang.
Je speelde met mijn hart.
Je rolde
schopte
gooide ermee.
Het was pijnlijk.
De tranen die vloeiden.
Ik ervaarde veel wee.
Je zag mijn hart
niet als een schat.
Niet meer voor jou een huis.
Je zag het als glas.
Je maakte het kapot.
Je brak mijn hart tot gruis...
© Copyright Verwijderde gebruiker
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
27-04-2015
Over dit gedicht
Er is geen smart die me verassen kan