troost

troost

Ik schrijf dit voor hen met de roodbeslagen tranen
voor hen met een onvolmaakt gezicht
ook voor hen die zich meesters wanen
maar vooral voor hen met het minste licht

geloof ze niet

want god
is de wind
die met ingehouden adem
mijn ziel beroerd
en met kinderstem fluistert
kom maar
kom maar met je hand
dan blaas ik er licht in
mij afscheid doet nemen
lang en stil
afwachtend
angstig begrijpend
onontkoombaar
van wit geel en blauw
van jasmijn en kaasjeskruid
van jullie mijn vrienden
oude en nieuwe
held en terrorist
maar die ik nooit echt bezat
van jou mijn vrouw
die niet mijn onbegrip begreep
van jou mijn kind
die mij voedde met jaren
‘t ís niet belangrijk meer
wensen
leuzen
oorlogskreten
’t is alles niet belangrijk meer
net zomin als het toen belangrijk was
ook jullie tijd gaat voorbij
de wereld wordt
een supernova
wat zul je dan zeggen
van je belangrijkheid
van je rijkdom
van je honger
van je geweld
van je leugens
geloof me
het is niet belangrijk
niet het christendom
niet de islam
niet het jodendom
zij speelden voor god
omdat ze dachten dat hij niet thuis was
geloof ze niet
want ze kenden niet gods adres
geloof ze niet
spreek vrijuit
ook als men probeert je de mond te snoeren
probeer niet te spreken over god
want de woorden zullen je ontbreken
je tong te dik
je letters te klein
spreek van dingen waar je god in herkent
kleuren
muziek
ogen
monden
een gebaar
ieder voor zich
in lachen en lijden
zonder voorgeschreven wetten en rituelen
vluchtig en soms heel even
god is geen boek
geen studierichting
geen gebouw
wijzen weten niet meer dan jij
je bent precies zo wijs
als je moet zijn
ieder voor zich
geloof ze niet
maar zoek god
in de verste hoeken van jezelf
daar ligt hij
onder de grond van je hart
klaar om te ontkiemen
als je hem water geeft
daar zul je hem vinden

Ik schreef dit voor hen met de roodbeslagen tranen
ik schreef dit voor hen met een onvolmaakt gezicht
ik schreef dit ook voor hen die zich de meesters wanen
maar ik schreef vooral voor hen met het minste licht

© Copyright Istvan Koning

Ingezonden door

Istvan Koning

Geplaatst op

16-08-2015

Over dit gedicht

om de geloofswaanzin van deze wereld te bestrijden

Tags

Geloof Ongeloof Verdeeldheid Verdriet