Kanker...

Je was een meisje van een jaar of acht, je zat nog bij me in de klas,
Je voelde je al een tijdje sip, toch maar even naar de dokter toe gegaan,
Eenmaal aangekomen daar bleek het een uitzichtloos bestaan.

De dokter gebruikte woorden als Ponsglioom en DIPG,
Ook wel hersenstamkanker genoemd,
Toen je vader vroeg behandel plan?
Bestraling enkel alleen om wat tijd te rekken.

Langzaam maar zeker kreeg de kanker je in zijn macht,
Hoe hard je ook vocht iedere dag,
Je ogen zijn geopend het einde komt in zicht,
Je weet dat je verliezen zal maar je hebt er alles aan gedaan.

Het einde is gekomen het afscheid is nabij,
En voortaan? voortaan moeten wij verder leven zonder jou er bij.

© Copyright EllenKremer