echo's

ik zie mensen als echo’s
door mijn leven waren
door alwetende twijfel geleerd te zwijgen

die alleen in toevallig passeren
mijn hand proberen te pakken
in steevast herkennen gewaand

ik voel zonder huiver gefluister
een eeuwig refrein uit ontelbare monden
onbewogen een nauwe kring rond me

waarin ik soms nog de neiging heb
om gillend op de grond te gaan liggen
door de herrie in mijn hoofd

mijn handen tegen mijn oren te drukken
om mijn schreeuwende gedachten
even niet te horen

en terwijl ik de wereld buitensluit
vraagt iemand me voorzichtig
of ze toch nog stilletjes binnen mag

© Copyright Zomaar iemand