Van het bitter en het zoet

Uit, ‘De schepelingen van de Selena’. (Matthias)

is geen sterveling er ooit gestorven
alvorens het moede hoofd neer te leggen
op de nazomerende ondergronden
waar dode darren liggen voor de korven

aldus binden de koninginnen de strijd aan
na het getij dat de schepen weerhield
hun heil te werpen boven de keileemgronden
alsof het daar een komen is noch gaan

om uiteindelijk te glimmen als bokking
in het licht van uit raten gestolen was
op het bord van de beul zijn bijl en buit
dat brandt tijdens de slag als hun bekroning.

Sofias Reiszenbach

(vertaling; Guido van Geel)

© Copyright guido