rusteloos
wiebelende benen
borrelende buik
niet puik
rust verdwenen
gedachten kronkelen
net als mijn hersenen
die grijze massa
niets omhanden
geen stranden
geen zuchtje wind
die mijn onrust vindt
om weg te blazen
zo blijven razen
afwerend
steeds terugkerend
leg ik mijn onrust
aan die onbereikbare kust
in een korreltje zand
die ergens ooit beland
meegevoerd door de wind
tot ik mijn rust weer vind
Marill
16-01-2016
© Copyright Marill
Ingezonden door
Marill
Geplaatst op
16-01-2016