je blijft gewoon me beste vriend voor altijd.

Ik weet nog hoe we konden blijven lachen..
om een hondje waar jij heel erg bang voor was,
Dat zomaar naar jou ging staan blaffen,
of wou vechten met een weggewaaide krant.
en zo liepen we vaak zonder wat te zeggen.
lange einden heel gezellig, hand in hand.
En dan keek ik om, en zag mijn kleine voeten
langs jouw grote stappen in het zand.
maar nu loop ik in mijn eentje
want jij loopt niet meer mee
en ik breng mijn kleine tranen
naar die hele grote zee.
ik zie nog wat we deelden, ik had nooit gedacht dat het hier nu stopt
want jij moest gaan, maar onze herinneringen die sla ik op.
duizend golven spoelden over onze stappen,
het zijn alleen mijn eigen voeten die daar staan.
maar ik ken nog joun verhalen en je grappen,
en ik weet nog wat ik met je heb gedaan.
en zo blijf je toch nog een beetje in mijn leven..
onze herinneringen die raak ik nooit meer kwijt
je hebt me ook zoveel goede raad gegeven!
dus je blijft gewoon me beste vriend, voor altijd!

© Copyright Aishalove

Ingezonden door

Aishalove

Geplaatst op

20-01-2016

Over dit gedicht

me vriend (vluchteling) moest naar een andere stad.

Tags

Majd