Pijn en verderf.

Een blauwe plek, een rode striem.
Het is een bewijs van een kast deurtje.
Of het bewijst van een botsautootjes riem.
Ik zal hardop lachen maar van binnen is het niet fijn.

Het is het verhaal naar de buitenwereld.
Het schemerdoek voor hun ogen.
Het is het beeld wat getoond word.
Maar het negatief is verbogen.

Een blauwe plek een rode striem.
Een bewijs ven een klap, een bewijs van een riem.
Mensen zien me lachen maar van binnen zit de pijn.
Vrienden zien me lachen maar ik voel me niet zo fijn.

Een dag zonder ongelukken, is een gaven voor deze kluns.
Een dag zonder vallen, Is het doel voor deze dag.
Mensen wijzen me na en zeggen kijk die kluns.
Het is weer het schemerdoek dat in het gezichtsveld mag.

Nee, een dag zonder klappen die mijn zorgen verlicht.
Een dag zonder pijn, dat is een hemel op zich.

© Copyright Winmau

Ingezonden door

Winmau

Geplaatst op

03-07-2016

Over dit gedicht

Een verdrongen tijd van vroeger. Tijd heelt alle wonden maar schrijven helpt ook.

Tags

Pijnverdriet