Regenwolkje
Er vliegt een regenwolkje boven mn hoofd.
Elke minuut van de dag hangt hij boven me.
Zo nu en dan een bui regen.
En dan hangen mijn natte kleren zwaar om mn lijf.
Ik heb al eens geroepen dat hij weg moet gaan. Maar hij luisterd niet.
Hij blijft bij me, dag in, dag uit.
En mn kleren blijven zwaar en koud.
Ik ben de enige die het wolkje kan zien, en die de koude regendruppels kan voelen.
Heel af en toe. Een enkele keer, komt er een zonnenstraal door het wolkje heen.
Het verwarmd mijn gezicht, en droogt mijn kleding.
Op dat moment mis ik het wolkje.
Het wolkje dat elke dag boven mn hoofd hangt.
Het wolkje wat ik elke minuut van de dag met mij mee draag.
Dat mis is dan.
Omdat het er wel was.
En omdat het nu deel van mij is.
© Copyright maureen
Ingezonden door
maureen
Geplaatst op
11-07-2016
Over dit gedicht
De mens en zijn liefde voor negatieve emoties