als je nu je ogen sluit

(voor Ancy bij het overlijden van haar Jan)

een grote zee om vol te huilen
wanneer de storm je heeft verjaagd
en de bergen zijn gaan branden
als het oosten niet meer daagt
veel te laat om thuis te komen
veel te vroeg om op te staan
te weinig slaap voor mooie dromen
om het donker te verslaan.

neem me mee als je gaat drijven
langs de sterren en voorbij
laat me in je armen blijven
hou mijn plekje warm voor mij
ik wil geen dag zonder je leven
ík wil geen dag bij je vandaan
'k zou mijn leven willen geven
om voorgoed naast jou te staan

ik zal de zeeën voor je drogen
en je storm in slaap gesust
ik zal vulkanen voor je doven
als je zon de avond kust
't is nooit te laat om thuis te komen
nooit te vroeg om op te staan
en dan slapen in je dromen
om je nachten te weerstaan.

ik zal voorgoed je handen kussen
en het branden dat je voelt
zal ik in de kiem doen blussen
zodat koelte jou doorspoelt
er is geen tijd om mee te nemen
teveel uren aan de wand
zoveel geuren zoveel strelen
zoveel adem in mijn hand

ik wil niet weg, maar ook niet blijven
aan de randen van de zee
ik kan niet weg, ik kan niet blijven
maar kan ook niet met je mee
het is het einde van je ogen
en het einde van 't geluid
maar het zou van mij wel mogen
als je nu je ogen sluit.

© Copyright Istvan Koning