wie
wie
als ik dorst heb
wie zal mij laven
zonder aanspraak te maken op mijn waardigheid
als ik honger heb
wie geeft mij brood
en laat mij mijn gezicht behouden
als ik bid
wie zal naar mij luisteren
zonder mijn ziel op te eisen
wie zal het horen
mijn roepen, mijn pijn, mijn schreien
mijn sterven beetje bij beetje
wie gaat er mee
als ik met lood in de schoenen
ongerust mijn tuin uitloop
© Copyright Istvan Koning
Ingezonden door
Istvan Koning
Geplaatst op
15-09-2016
Over dit gedicht
vertwijfeling, beseffen