bladeren
bladerend door mijn schrift
bevind ik me in een lift
de teksten zijn niet gelogen
van hoog naar laag
word ik vanzelf meegezogen
waar stopt de lift vandaag?
zoekend naar een antwoord
blader ik nog even door
iemand fluistert in mijn oor
ik gooi het op een akkoord
het schrift gaat in mijn bagage
op de bovenste etage
stap ik uit
geen enkel geluid
verstoord de stilte
voel zelfs niet de kilte
lopend naar de rand
voel ik plots een hand
die me doet beseffen
dat ik mijn hoofd kan heffen
kijkend om me heen
hier helemaal alleen
zie ik op dit vroege uur
het ontwaken der natuur
ochtendgloren
herboren
vol energie zuig ik het naar binnen
kom ik weer bij zinnen
positief de natuur benaderen
kleurrijk vallen de bladeren
bladerend door mijn schrift
loop ik weer naar de lift
9 oktober
Marill.
© Copyright Marill
Ingezonden door
Marill
Geplaatst op
09-10-2016
Over dit gedicht
het leven is als een lift, omhoog en omlaag, soms word ik meegezogen, doch er is altijd iemand die met me meegaat en me wijst op de natuur