De Hoornblazer

Uit, 'Het absurdistisch universum

Zijn tonen dragen ver over de hoogvlakten
van het eens geprezen prinsenparadijs
om bij smeulende vuurtjes de yak te danken

die door de hoge passen de vrachten draagt
op weg naar het nooit gevonden vorstendom
waarover ooit de godenmacht regeerde

hoog daar weer boven hangen de ravijnen
met de altijd neerkijkende reïncarnaten
die het sterven moe daar de dood herleven

maar nog hoger zweeft de grote vogel
zijn kringen op dit zuivere glaslichaam
dat deze oogkas vult en het verre karma ziet

toch opnieuw haalt de hoornblazer adem
om zijn geluiden tot een web te weven.

Guido van Geel

© Copyright guido