Beste vriend
Tussen het maanlicht
en de rozengeur
glanzen de sporen
van verdriet,
wie kent het niet,
gelukkig zijn zij
die de tegenslag
van alle dag
weten te incasseren
en leren
dat echt geluk
niet over rozen gaat,
dat maneschijn verdwijnt
wanneer de zon verschijnt.
Tussen het zonlicht
en het avondrood
glanzen de sporen
van het levenslicht
in een bericht
van Hem die leven geeft
en van je tegenslagen weet
omdat Hij je omgeeft
en alles mee beleeft.
Gelukkig is de mens
die Zijn berichten leest.
Coby Poelman-Duisterwinkel
© Copyright Coby Poelman-Duisterwinkel
Ingezonden door
Coby Poelman-Duisterwinkel
Geplaatst op
25-11-2016
Over dit gedicht
Een bemoedigingsgedicht