De houthakker
Het hout draagt de bomen
met de takken diep gegaffeld
sijpelt het suikerzoete water
naar de gitzwarte verankering,
daar rust de hakker.
Het hout schraagt de takken
met zijn bladeren hoog geheven
dringt het zonovergoten licht
naar het merg van de wortels,
daar rust de hakker.
Het hout kraakt de slagen
onder het stalen blad verheven
klieft het bouwwerk wonden
in het geringde verleden,
daar rustte de hakker.
Guido van Geel
© Copyright guido
Ingezonden door
guido
Geplaatst op
25-12-2016
Over dit gedicht
'Ik ben van hout', zei de wandelstok en sloeg wild om zich heen.