De Held zijn dood

Uit ‘Het romantisch avondmaal’

Tussen de zware zwarte eiken ontwaart de held
het dal waaruit de nevels rijzen
die hoger steeds hoger reiken
tot de wind van de wereld de flarden neemt
weet de held zijn lot getart

de donder rolt van verre voort
de hemelse vuren ver vooruit
danst de dodenmars hem zijn rad
daar geen heer ooit gestand stond
wat het einde hem toonde

waden de wanen nader, nader
in de grauwe grondmist verborgen
met sluipend te treffen vretend venijn
de strijder zijn verraden wond
wijl hij open wacht zijn eer zijn dager

doorsteekt de angel diep het bloed
doorstroomt de dood de aderen
doorklinkt de klacht de gronden
brullen de vuren door de spelonken
stort de held de aarde te neder.

Guido van Geel

© Copyright guido