zonsondergang

zonsondergang

met de schemer in t gezicht
de avondzon in beide handen
het oranje oog kijkt over landen
naar het dampend tanend licht

ik zie de laatste schijn steeds lager
hoe het zich een uitweg baant
tot westenwind de ogen traant
de kleuren worden langzaam trager

dan is er niets meer dan gedacht'
een dromend staren over zee
de schemer neemt me mee
en bereidt er zo mijn nacht

© Copyright Istvan Koning

Ingezonden door

Istvan Koning

Geplaatst op

05-06-2017

Over dit gedicht

de rust keert weer na een drukke dag

Tags

Mijmering Stilte