zonsondergang
zonsondergang
met de schemer in t gezicht
de avondzon in beide handen
het oranje oog kijkt over landen
naar het dampend tanend licht
ik zie de laatste schijn steeds lager
hoe het zich een uitweg baant
tot westenwind de ogen traant
de kleuren worden langzaam trager
dan is er niets meer dan gedacht'
een dromend staren over zee
de schemer neemt me mee
en bereidt er zo mijn nacht
© Copyright Istvan Koning
Ingezonden door
Istvan Koning
Geplaatst op
05-06-2017
Over dit gedicht
de rust keert weer na een drukke dag