Het verleden

Met steken in mijn hart
En lood in mijn benen
Raken stap voor stap
Mijn voetstappen verdwenen

De voetstappen van mijn jeugd
Vervagen in de wind
Ik ben een echte vrouw nu,
En niet langer meer een kind

Een traan beroert mijn huid
En valt langzaam naar benee
Wordt opgeslokt door de golven
En overspoeld door de zee

Die traan vindt zijn weg wel
Omringd door verdriet
Als hij het verleden achter zich kan laten,
Waarom ik dan niet?

© Copyright Charlotte Koning