Zilvermeeuw
Zilvermeeuw (geschreven voor een goede vriend)
Je bent weggevlogen
Als een meeuw over het water
Druppels twinkelen op je wang
Als een strelende maanbrief
Gericht aan het tijdloze later
Met de stilte zee voor ogen
Kende het boze geen mededogen
Het waren moeilijke dagen
Met ons als machteloze schapen
Genageld langszij de kade
Lieve wijze Zilvermeeuw die jij was
Ik ween, want we zijn niet meer compleet
Jij was degene die altijd het juiste woord gaf
Nu voelt elke voetstap ontvreemd
Ik richt me tot het hemelse licht boven
Het water roert als een rivier in mijn hart
Jij bent van ons weggevlogen
Maar deze verdrietige voetstap alleen
Voelt nu als een nog in te lopen schoen
De zon oogt vandaag zacht
Hoe moeilijk het leven ook nu kan wezen
Ik weet het, jij voelt nu enkel liefde
En dat geeft mij kracht
Om jouw wijze lessen te blijven lezen
__ // __
© Persoonlijke woorden geschreven door Madeleine Oppelaar. Datum 24 Februari 2018. Tijd close: 15:46 uur. Gelieve niet kopiëren zonder een schriftelijke toezegging van de auteur. Hiervoor onze dank !
© Copyright madeleine oppelaar
Ingezonden door
madeleine oppelaar
Geplaatst op
27-02-2018
Over dit gedicht
Gedicht geschreven voor een goede vriend