Verstoten
Daar staat ze tegenover het herkenbare,
niemand die naar haar omkijkt.
Weggedrukt door de kleine schare,
niemand die naar haar toereikt.
Ze weten wel wat haar verlangen is,
teleurstelling doorboord haar hart.
Een ander gaat voor, niemand die haar mist,
voelt zich verstoten en verward.
Haar eenzaamheid gaat heel diep,
het verlangen naar gewenst te zijn.
Blijkbaar niemand die dat ziet,
ook deze keer verdraagt ze die pijn...
© Copyright Marja van Tilborgh
Ingezonden door
Marja van Tilborgh
Geplaatst op
20-08-2018
Over dit gedicht
pijn, verdriet, eenzaamheid, verstoten