Verstoten

Daar staat ze tegenover het herkenbare,
niemand die naar haar omkijkt.
Weggedrukt door de kleine schare,
niemand die naar haar toereikt.

Ze weten wel wat haar verlangen is,
teleurstelling doorboord haar hart.
Een ander gaat voor, niemand die haar mist,
voelt zich verstoten en verward.

Haar eenzaamheid gaat heel diep,
het verlangen naar gewenst te zijn.
Blijkbaar niemand die dat ziet,
ook deze keer verdraagt ze die pijn...

© Copyright Marja van Tilborgh

Ingezonden door

Marja van Tilborgh

Geplaatst op

20-08-2018

Over dit gedicht

pijn, verdriet, eenzaamheid, verstoten

Tags

Eenzaamheid Vertrouwen Weggedrukt