Afgewezen

Ontwaken, met steken in mijn hart.
Mijn hoofd klopt en voelt verward.
Tranen beginnen te stromen,
laat ongemak over me heenkomen.

Zo moeilijk om het een plekje te kunnen geven,
mij is niets vergeven, niets is toegegeven.
Het enigste wat ik krijg is alle schuld,
een voorspellende droom wordt vervult.

Vriendschap eindigt, ik ben niet meer genoeg,
mijn wordt verweten, gegooid op een andere boeg.
Dacht dat de pijn zou minderen, maar niets in minder waar,
geen liefde, geen begrip, geen warm gebaar.

Als vuil versleten,
aan de kant geschopt.
De deur gesloten,
afgewezen, geen kans, en in een hoek gedropt.

© Copyright Marja van Tilborgh