Anoniem publiek

ik zag als kind
schaduwen al bewegen
in een eigen leven
was geen zonnegek
al dat helle licht
op die ene open plek
mijn jeugdigheid kon
creatief spelend al
zijn energieën kwijt
keek wel vaak naar
de podium plaats waar
grote ogen wervelden
muziek zijn eigen
noten danste op de
zelf gecomponeerde melodie
alleen op het toneel
kon je ontdekken wie
en wat je eigenlijk was
onweerstaanbaar
trok anoniem publiek mij
de wereld van bekendheid in
ik was beduusd
in het begin maar het
voetlicht wendde veel te snel
heb echt gedacht
dat ik de jezus was en
ook een eigen hemel had
maar mijn kerk werd
een hof waar alleen stilte
nog applaudisseren mocht
wil melker
04/09/2018
www.wilmelkerrafels.deds.nl

© Copyright wil melker