Huisarrest
Het is donker, het is nacht.
Ik kijk naar de sterren en ik wacht.
Ik zie een vliegtuig, het regent zacht.
Het is frisse lucht waar ik naar smacht.
Het is al laat, het is al acht.
Het is mijn vader wie het laatste lacht.
Hij is slim, huisarrest, wat een gedacht.
Ik wil naar buiten, dat is wat ik dacht...
© Copyright Memory
Ingezonden door
Memory
Geplaatst op
19-12-2018
Over dit gedicht
Het gaat over huisarrest