Vaarwel m’n allerliefste vijand

Het maakt me kapot,
het nieuws over jouw lot.

Oké, oké, eerlijk: we hebben elkaar nooit echt gemogen.
Een vijand, ja dat was je in m’n ogen.

We vochten ook vaak:
ik sloeg dan op jouw neus en jij op m’n kaak.

Maar als ik sta voor het ziekenhuisbed,
dat de dood precies speciaal voor jou heeft klaargezet,

voel ik een eerste keer iets van sympathie,
terwijl ik je daar liggen zie.

Mijn hart doet zeer,
wanneer ik me van je afkeer.

Want diep, diep vanbinnen voel ik al
wat er met je gebeuren zal.

En nu, 2 weken later, net nadat ik het nieuws over je heb gehoord,
gaat het leven gewoon voort.

Mijn vijand, je bent heengegaan,
naar een plaats tussen de sterren en de maan.

Terwijl ik dit schrijf, zou je de tranen uit m’n ogen kunnen zien stromen.
Hoewel ik ze met alle macht probeer in te tomen.
Want ik voel diep, diep vanbinnen dat je nooit meer terug zult komen.

Waarschijnlijk zit je me daar nu uit te lachen, terwijl ik door verdriet over jouw dood word overmand.
Vaarwel m’n allerliefste vijand.

© Copyright Unknown006