Wordt
Uit 'Credo"
Hij was een wit onbeschreven achterblad
door geen mens naartoe gelezen of beroerd
tot iemand zijn potlood nam schreef er het woord
al was hij er alleen voor het slotgebed
toch zou hij tevoorschijn treden de schaduw uit
door geen mens ooit verwacht of aangeraakt
zijn stem overal de zekerheden kraakte
verdween het verleden het heden vooruit
daalde hij uit de vergeten geschriften
regel na regel al de woorden wegend
neer om te worden die hij altijd was
taalde hij naar geen voorgeschreven driften
dan dag na dagen al het einde wetend
alleen te zijn in iets van wat stof en wat as.
Guido van Geel
© Copyright guido
Ingezonden door
guido
Geplaatst op
10-03-2019
Over dit gedicht
'De gespeelde onschuld', zei de acteur en zag de souffleur de schouders ophalen.