Vertrek

Daar waar ik ooit scheep zal gaan
staat beschut een rustig bankje.
Vandaar zie ik de mensen gaan
want ik heb tijd, zie alles aan.
Verbaasd over alle drukte.

Vind het nog mooi hier om te zijn
waarom zou ik me haasten?
De eeuwigheid duurt nog zo lang
en hier is het nu nog zo fijn,
laat mij nog maar even blijven.

Dagelijks de zon op te zien gaan
en de zomerwind te voelen.
Als het kan zit ik nog even hier
met al dat drukke reisvertier.
Kijk naar de mensen op de pier.

Met af en toe een fijn gesprek
wat opbeurende woorden.
Wetend dat ik ooit scheep zal gaan
naar de onbekende plek, waar
ik achter de horizon zal verdwijnen.

© Copyright rita arends