kanker
de klok tikt verdriet
mijn maag bezoekt mijn keel
ik vind mijn gedachten niet
mijn hoofd vindt het teveel
Nogmaals onder het mes
de tumor vreet mijn lijf
ik lig weer aan de fles
hoe lang nog mijn verblijf
mijn pijn verzacht mijn angst
maar niet die van mijn kind
eeuwigheid duurt het langst
wegzwevend in de wind
waarvoor ben ik nu het bangst
de dood of te worden bemind
fets
© Copyright fets
Ingezonden door
fets
Geplaatst op
20-05-2019