Twijfel

Ik twijfelde, een wereld samen met jou, is dat het streven? Ik zag dat je meer wilde, ik twijfelde, ik stuntelde, was onzeker.
Zo schattig en verlegen dat je was, geen oogcontact durven maken, maar je deed je best. Er was spanning maar ik wist niet of ik wilde. Ik voelde niets, of niet voldoende.

Er ontstond een vriendschap. Ik zag jouw wereld, het zo kunnen genieten van een baby. Een kind, zo zacht, teder en knuffelbaar. Je kreuntjes wanneer je het zwaar had, je rillingen in de kou. Je was open en kwetsbaar, steeds meer dingen die ik waardeerde, betekent dit dat ik van je hou?

Het doet er niet toe, het werkt niet meer voor jou. De aantrekkingskracht is weg. Het klopt niet meer. Het is tijd om afstand te nemen, ik voel dat ik dit niet meer wil. Die vriendschap, het voelt nu als een leugen, dit is niet meer genoeg. Geen lange verhalen over sociale media meer, ik verlang naar rust en stilte.

Ik fantaseer over hoe het is om dichtbij je te zijn, je te kunnen voelen en strelen, je stem en lach van dichtbij te kunnen horen. Laat me je ontdekken, je geur kunnen ruiken, je smaak kunnen proeven. Hoe je eruitziet in m'n armen, compleet op je gemak. Maar nee, ik zal je hier niet nogmaals mee storen, ik ga weg, ik neem afstand. De gevoelens trekken weg, het maakt me minder zwak.

Nog één keer ben ik bij je. Ik twijfel of dit verstandig is, bang voor de gevoelens die ik ga krijgen. De rust in m’n hoofd was net weer terug. Je wil niet, ik ga weg, weg van deze drug. Nu kijk ik toe, je bent verliefd. M’n maag begint te draaien. We zitten tegenover elkaar te eten. De verliefdheid heeft je buik gevuld, liefdesverdriet de mijne. Het is duidelijk, ik ga deze strijd nu niet winnen, je bent de zijne.

© Copyright Eye in the sky