grensgebied

In het uiterste puntje van Groningen
op de grens met Duitsland,
bij de sluizen van Nieuw Statenzijl.
Een simpel fietspad waarbij je niet merkt
dat je opeens niet meer in Nederland bent.

De inham in de Waddenzee, de Dollard
met de skyline van Emden aan de overkant.
Daar bij laagtij, waar je in het haventje
de boten ziet dalen, en je de geluiden
hoort van het wegtrekkend water.

Een grote vogelkijkhut, met uitzicht
op de ontelbare trekvogels.
Vanaf de sluizen kun je kilometers
ver kijken, en je merkt opeens
hoe klein je eigenlijk zelf bent.

Wat een bijzondere streek, met in
het achterland de "graanrepubliek"
waar de hereboeren kastelen van
huizen bouwden, maar hun arbeiders
onderdrukten en als slaven behandelden.

Met de Punt van Reide, verder in
zee kun je niet, waar schapen grazen bij
de overgebleven bunkers van de oorlog.
Waar de wolken geboren worden
daar is mijn hart en mijn thuis.

© Copyright rita arends

Ingezonden door

rita arends

Geplaatst op

04-07-2019

Over dit gedicht

mijn thuis

Tags

Dollard Groningen