Het Masker

Uit 'Het romantisch avondmaal'

In de altijd waaiende rietlanden
dwaalde de zwaardvechter alleen
achter zijn woestkijkend grimas
waarin zijn onschuld in verdween.

met het masker scheurde de huid
(tot een gestroopt kerstkonijn
dat leeg gelopen hangt te besterven
in de kelder met de rode wijn)

toen hij zich wilde bekennen
aan de vrouwen van het zoutmoeras
die daar hun revieren hadden liggen
als gevulde zakken vol droog watergras.

Guido van Geel

© Copyright guido