Alleen

Ik had niemand om mee te praten,
geen schouder om een traan op te laten.
Mijn gevoelens waren weggestopt en
frustraties opgekropt.
Het gevoel van liefde en veiligheid,
was ik toen helemaal kwijt.

Ik wilde het vertellen,
iemand die mij gerust kon stellen.
Maar het was te moeilijk om het uit te spreken,
en dat heb ik nooit kunnen doorbreken.
Ik wilde zo graag een arm om me heen,
want ik voelde mij hopeloos alleen.
Een leven met verdriet en pijn,
er zullen altijd littekens aanwezig zijn.
Het onverwerkt verleden,
is meegedragen naar het heden.

© Copyright Marianne