zaadje

zaadje

soms zou je willen
dat de aarde
zijn zachte handen
om je sluit

je weg doet zakken
in een lang verlangde slaap

en dat je dan ondergronds
je ogen opslaat
zo schoon en helder
als nog nooit

je perst een traan
die je water geeft
om in juichend geschater
even later

je uit doet botten
voor mensenoog ontzicht
je adem streelt omhoog
en proeft het eerste lentelicht.

© Copyright Istvan Koning

Ingezonden door

Istvan Koning

Geplaatst op

23-09-2019

Over dit gedicht

eerst ondergaan, dan opkomen

Tags

Nieuwlevent