zaadje
zaadje
soms zou je willen
dat de aarde
zijn zachte handen
om je sluit
je weg doet zakken
in een lang verlangde slaap
en dat je dan ondergronds
je ogen opslaat
zo schoon en helder
als nog nooit
je perst een traan
die je water geeft
om in juichend geschater
even later
je uit doet botten
voor mensenoog ontzicht
je adem streelt omhoog
en proeft het eerste lentelicht.
© Copyright Istvan Koning
Ingezonden door
Istvan Koning
Geplaatst op
23-09-2019
Over dit gedicht
eerst ondergaan, dan opkomen