De urn

Vandaag hebben we de laatste restjes van je opgehaald:
Een hoopje as en een urn eraan vastbetaald.
In dat potje kom je terug naar waar je altijd hebt geleefd,
waar je hebt gewoond en zal je avonturen hebt beleefd.

Een verbrand lichaam gevormd tot as,
doet me eraan denken hoe jij ooit eens was.
Toen ze je lichaam nog niet kapot hadden gemaakt,
nu gevangen in een potje, en je niet eens staakt.

Dat stenen potje krijgt een plaatsje in huis,
maar jij hebt al een plaatsje in ons hart.
Dat je er niet meer bent,
is iets dat ons allemaal verward.

Je ziel is nu gegaan naar een plaatsje dat de hemel heet,
hoe het nu met je gaat is iets dat alleen God weet.
In ons hart zul je voor altijd blijven bestaan,
maar als ik naar die urn kijk,
vraag ik me af wat ze je in godsnaam hebben aangedaan.

© Copyright Renee Bindels