Nu even wel

Nu even wel die rust
een kleine cel
een stoel en een bed
de stilte die mij
wakker en welterusten kust.

Daar in de abdij
denk ik
nu even wel
weten, vooral voelen.

Straks opgeladen, opgetogen
weer naar huis gaan
met een gevoel
wat ik allang wist
maar daar weer
steeds opnieuw
zich voltrekt