Kom alsjeblieft achter me aan

Zoekend en dwalend ga ik nog steeds door het leven
Voorzichtig tast ik om me heen in het diepste van de nacht
Turend in de verte probeer ik een lichtje te onderscheiden
Wanneer komt eindelijk waarop ik al zo lang wacht?

Wetend dat het licht zich verderop bevindt
Nog steeds hopend op iets dat me uit deze angst kan halen
Langzaam bouw ik steen voor steen mijn muurtje weer op
Het bouwen met die oude stenen voelt voor mij als falen

Het vertrouwen dat ik langzaam heb op gebouwd
Vertrouwen in de mensen weer een beetje teruggekregen
Het is een weegschaal met vertrouwen en met wantrouw
En het lijkt dat het wantrouwen zwaarder zal gaan wegen

Die oude muur die ik weer op aan het bouwen ben
Het is iets wat me terugvoert naar het verleden
Een onzichtbare muur heb ik toen veel om me heen gehad
Ter bescherming tegen pijn die me nooit heeft vermeden

Ook mijn masker dat ik bij sommige mensen af heb gedaan
Schreeuwt nu al weer weken lang om mij
Ik weet dat muren en maskers niet goed voor me zijn
Toch leef ik mijn hele leven al met beiden aan mijn zij

De pijn en de tranen veroorzaken het masker en de muur
Beiden beginnen ze slachtoffers en hun tol te eisen
Ik wil geen mensen buiten de muren houden
Ik zou naar het verleden gewoon terug willen reizen

Ik wil vragen aan de mensen die er altijd voor me waren
Wanneer buiten de muren blijf staan
Weet dan het was mijn bedoeling niet
Vertel me dat ik fout zat en kom alsjeblieft achter me aan

Ik zal zeker proberen te vechten
Maar ikzelf ben niet sterker dan mijn gevoel
Wijs me wanneer ik je pijn doe op mijn fouten
En later zul je vast begrijpen wat ik dan nu bedoel..

© Nathalie

© Copyright Verwijderde gebruiker

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

30-05-2009

Over dit gedicht

Een gedicht over een oude muur die ik langzaam weer opbouw tegenover vrienden.

Tags

Wantrouwen Masker Muur Vertrouwen Verzoek Vriendschap