Dood&Gemis

Adem houdt op,
Warmte wordt kilte,
Diepe kilte als van dood
En lachen wordt stilte,
Echo van vragen
Die geen antwoord vindt.
Maar een mensennaam
Kan niet vergaan
Niet verzinken in oneindig niets.
Jouw naam
Heeft klank en toon gezet
Van hoe de jouwen is verder gegaan .
In gemis
Maar ook in vertrouwen
Dat leven léven wordt,
Als er maar genoten wordt
Gevochten en geknokt,
Geliefd en gelachen.
Zo wordt jouw naam
Een witte roos aan ons hart,
Bloeiend voor altijd,
Geurig en welriekend

Maar ook doornig stekend,
Want jij bent er niet
Als wij jou roepen:
En ons zoeken
Zal nooit vinden worden,
Geen samen lachen en praten meer.
Maar in de stilte
Zul jij bloeien aan ons hart
Als schitterende herinnering,

Levend, tegen alle weerwil in.
Nee, vergeten zullen wij jou niet.
Wees gerust,
Rust maar zacht
Rust in vrede.

© Copyright imara paaij