Het meisje van de straat

Ik loop over straat,
In de verte zie ik een meisje lopen.
Ze ziet er sterk en verzekerd uit,
Ik ken haar niet.
Maar ergens voel ik,
Die heeft verdriet.

Het meisje loopt stevig door,
Met een lach op haar gezicht.
Een rare lach,
Een lach die nep is.

Het meisje komt steeds dichterbij,
Dan zie ik het ineens,
Het meisje,
Ik ken haar!
Jij bent het,
Alleen niet het meisje van vroeger.
Je bent veranderd,
Je draagt een masker,
Om je verdriet te verbergen..

Ik loop naar je toe,
ik sla een arm om je heen,
ik troost je,
En ik zie het masker vallen.

Een paar jaar later,
loop ik door diezelfde straat,
er loopt daar een meisje,
ze ziet er sterk, en verzekerd uit,
met een lach op haar gezicht,
een échte lach.

Ik kijk goed,
en dan zie ik het,
het is dat meisje,
van een paar jaar terug,
in dezelfde straat,
met de zelfde lach,
alleen dit,
is een écht lach.

© Copyright Verwijderde gebruiker