Altijd rustig blijven
Een vreemd gevoel bekruipt me ineens,
ik denk dat ik moet poepen,
maar net als ik effe lekker zit,
begint er iemand, eten is klaar, te roepen.
Ik trek mijn broek met haast omhoog,
maar ik was net effe iets te vlug,
want ik voel als ik de kamer inloop,
dat er iets plakt onderaan mijn rug.
Achteruit loop ik de kamer uit,
ik zeg dat ik iets helemaal ben vergeten,
maar ik zie alleen verbaasde blikken,
en voel dat ik me heb ondergescheten.
Uit schaamte kom ik niet meer terug,
ik heb ineens geen zin meer in eten,
de volgende keer zal ik rustig blijven,
hoe het niet moet zal ik nooit meer vergeten.
© Copyright jos vd schot
Ingezonden door
jos vd schot
Geplaatst op
28-08-2009
Over dit gedicht
Denk na voor het te laat is.