Het meisje bij het meer

In het diepste van de nacht,
Stond er een meisje bij het meer.
Duizend wonden zaten in,
Haar hartje klein en teer.

Een bleke gestalte,
Gehuld in een lang wit gewaad.
Nog een moment van twijfels,
In haar leven vol met haat.

Lange zwarte haren,
Steil langs haar gezicht.
Starend naar de volle maan,
Haar haren dansen in het licht.

In haar linkerhand een roos,
In haar rechterpols een snee.
Langzaam loopt ze naar het meer,
Geheimen neemt ze met zich mee.

Geheimen in haar hart,
Omdat ze niemand meer vertrouwt.
Omdat niemand naar haar luistert,
Omdat niemand van haar houdt.

Met haar voeten in het water,
Het komt al dichterbij.
Steeds een stukje verder,
En dan is het voorbij.

Ze wist het van tevoren,
Nee, ze had zich niet vergist.
Want na die allerlaatste duik,
Heeft niemand haar nog gemist...

© Copyright Amie