Tranen van verdriet

ik zit op mijn kamer
helemaal alleen
ik luister naar de stilte
de stilte om mij heen

zacht hoor ik de regen
tikkend tegen het raam
de maan schijnt door de wolken
en de wind fluisterd jouw naam

ik voel me ongelukkig
eenzaam, koud en bang
ik kan mijn tranen niet bedwingen
en ze glinsteren op mijn wang

snel veeg ik ze weg
bang dat iemand ze ziet
ze zouden om me lachen
om mijn tranen van verdriet