Ik kende iemand

Ik kende iemand die me altijd zei naar m’n hart te luisteren
Ik had het gevoel, dat niet iedereen hem echt altijd begreep
Maar ik begreep hem wel, hij was mijn rots in de branding
Ik kende iemand die vocht voor ultieme liefde
En dat vond ik ontzettend mooi
Hij begreep wat ik voelde, het leek wel
of hij het al wist vooraleer ik het zelf besefte

Ik kende iemand die geloofde
Niet in een god of iets superieurs, wel in waarden
Ik kan niet zeggen of uitleggen op welke manier
hij dacht. Het was een vreemde onbekende manier
Maar wel inspirerend
Wanneer het licht was, dan was hij er voor mij
Wanneer het donker was, stil en eng
Ook toen was hij er
Hij zei me, te blijven geloven in wat ik wilde
Hij zei me dat mijn dromen niet onmogelijk waren
Hij begreep wat ik voelde, het leek wel
of hij het al wist vooraleer ik het zelf besefte

Ik kende iemand, die zijn dromen wilde nastreven
En ik vond het prachtig dat hij dat deed
Ik kende iemand die me altijd zei naar m’n hart te luisteren
Het was niet altijd gemakkelijk, maar ik luisterde altijd
Deze keer heb ik niet geluisterd, en hij benijdt me nu
Hij zei me dat ik vervreemde van wie ik echt was
Ik zei hem dat het beter zo was
Hij zweeg, machteloos als hij was

Ik kende iemand, die vocht voor wat hij wilde
Ik kende iemand, die vocht voor liefde
Ik kende iemand die wist wie hij was
Ik kende iemand, ik was blij hem te kennen
Ik was fier op hem
Ik kende iemand
Hij was iemand, ik was iemand
Hij was ik…

© Copyright joren verbist

Ingezonden door

joren verbist

Geplaatst op

09-11-2009

Over dit gedicht

Het is een gedicht over iemand die altijd voor liefde wilde vechten, maar dit keer niet gedaan heeft. Hij vindt zichzelf nu niet meer terug, omdat hij gelukkig was als de persoon die hij moest zijn... Hij kende iemand die hij liever was gebleven.

Tags

Liefde Mezelf Vechten Verdriet Vinden